Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom3.djvu/226

i nikogo nie oczerniali. Mogli błądzić, ale w dobrej wierze, panie...
 — Rzecki.
 — Szanowny panie Rzecki.
 Na tem zakończyła się rozmowa; stary subjekt bowiem, pomimo nalegań barona, nie chciał ani słuchać usprawiedliwień, ani nawet widzieć się z panią baronową.
 Baron, odprowadziwszy Rzeckiego do drzwi, nie mogąc wytrzymać, odezwał się do Leona.
 — Ci kupcy, to jednak honorowi ludzie.
 — Mają gotówkę, jaśnie panie, mają kredyt — odparł Leon.
 — Głupcze jakiś... więc my już nie mamy honoru dlatego, że nie mamy kredytu?...
 — Mamy, jaśnie panie, ale na inszy sposób.
 — Spodziewam się, że nie na kupiecki sposób!... — odparł dumnie baron.
 I kazał sobie podać garnitur wizytowy.
 Prosto od barona Rzecki udał się do Wokulskiego i treściwie opowiedział mu o nadużyciach Maruszewicza, o skrusze barona, a nareszcie oddał sfałszowane dokumenta, radząc wytoczenie procesu.
 Wokulski słuchał go poważnie, nawet kiwał głową, ale patrzył niewiadomo gdzie i myślał niewiadomo o czem...
 Stary subjekt zmiarkowawszy, że nie ma tu co