Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom3.djvu/304

 — Et, nic!... Trochę starość, trochę... Ot nic!...
 — Ależ ty lecz się, mój drogi, wyjedź gdzie...
 — Powiem ci, że próbowałem wyjeżdżać... Już nawet byłem na kolei... Ale ogarnęła mnie taka tęsknota za Warszawą i... za naszym sklepem — dodał ciszej — że... Iii... cotam!... Przepraszam cię, żem tu przyszedł...
 — Ty mnie przepraszasz, kochany stary?... Ja myślałem, że gniewasz się na mnie...
 — Ja na ciebie?... — odparł Rzecki, wpatrując się w niego z przywiązaniem. — Ja na ciebie?... Ale cotam!... Przypędziły mnie tu interesa i ciężki kłopot...
 — Kłopot?
 — Wyobraź sobie, że Klejn aresztowany...
 Wokulski cofnął się z krzesłem.
 — Klejn i ci dwaj... pamiętasz?... Ten Maleski i Patkiewicz...
 — Zaco?
 — Oni mieszkali w domu baronowej Krzeszowskiej, no i trochę, coprawda, szykanowali tego... tego Maruszewicza... On groził, a ci jeszcze lepiej... W końcu poleciał na skargę do cyrkułu... Zeszła policya, zrobił się jakiś skandal i wszystkich trzech wzięto do kozy.
 — Dzieciaki... dzieciaki!... — szepnął Wokulski.
 — Ja to samo mówiłem — ciągnął Rzecki. —