Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom3.djvu/362

twierdzi, czy zapewnia was, że nie miała kochanków?...
 — Ach, więc pani ich miała...
 — Mój panie!... — wybuchnęła wdówka, zrywając się...
 Wnet jednak opamiętała się i rzekła chłodno:
 — Zastrzegam sobie u pana niejaką względność w wyborze argumentów.
 — Nacoto?... Przecież oboje mamy równe prawa, a ja wcale się nie obrażę, jeżeli pani zapyta mnie o liczbę moich kochanek.
 — Nie ciekawam.
 Zaczęła chodzić po salonie. W Wokulskim zadrgał gniew, ale go opanował.
 — Tak, przyznaję panu — mówiła — że nie jestem wolną od przesądów. No, ale ja jestem tylko kobietą, mam mózg lżejszy, jak utrzymują wasi antropologowie; zresztą, jestem spętana stosunkami, nałogami i Bóg wie czem!... Gdybym jednak była rozumnym mężczyzną, jak pan, i wierzyła w postęp, jak pan, umiałabym otrząsnąć się z tych naleciałości, a choćby tylko uznać, że prędzej lub później kobiety muszą być równouprawnione.
 — Niby pod względem tych feblików?...
 — Niby... niby — przedrzeźniała go. — Właśnie mówię o tych feblikach...
 — O!... to pocóż mamy czekać na wątpliwe rezultaty postępu? Już dziś jest bardzo wiele ko-