Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom3.djvu/375

 — Awantura! — mruknął Wokulski.
 — Żadna awantura — prawił Szuman. — Człowiek z twoim majątkiem może być kompletnie szczęśliwy, do rozsądnego bowiem szczęścia potrzeba: codzień jadać inne potrawy i brać czystą bieliznę, a co kwartał zmieniać miejsce pobytu i kochanki.
 — Zabraknie kobiet — wtrącił Ochocki.
 — Zostaw pan to kobietom, a już one postarają się, ażeby ich nie zabrakło — odparł szyderczo doktor. — Przecież ta sama dyeta stosuje się i do kobiet...
 — Ta kwartalna dyeta?... — spytał Ochocki.
 — Naturalnie. Dlaczegóż one mają być gorsze od nas?
 — Nie ciekawa to jednak służba w dziesiątym lub dwudziestym kwartale.
 — Przesąd!... przesąd!... — mówił Szuman. — Ani się pan spostrzeżesz, ani się domyślisz, szczególniej jeżeli cię zapewnią, że jesteś dopiero drugim lub czwartym i to tym prawdziwie kochanym, tym oddawna przeczuwanym...
 — Nie byłeś u Rzeckiego? — spytał Szumana Wokulski.
 — No, jemu już nie zapiszę recepty na miłość — odparł doktor. — Stary kapcanieje...
 — Istotnie, źle wygląda — dorzucił Ochocki.
 Rozmowa przeszła na stan zdrowia Rzeckiego, potem na politykę, wkońcu Szuman pożegnał ich...
 — Bestya cynik! ... — mruknął Ochocki.