Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom3.djvu/431

porządny sklep, choćby pod bokiem Szlangbaumowi...
 Projekt ten tak go opanował, że pod jego wpływem czuł się nawet zdrowszym. Wprawdzie coraz częściej doznawał bólu w ramionach i duszności, ale nie zważał nato...
 „Pojadę na kuracyą choćby za granicę — myślał — pozbędę się tych głupich duszności i wezmę się do roboty naprawdę... Cóżto, czy tylko Szlangbaum ma robić u nas majątek?...“
 Czuł się młodszym i rzeźwiejszym, choć Szuman nie radził mu wychodzić na ulicę i zalecał unikać wzruszeń.
 Sam doktor jednakże często zapominał o własnym przepisie.
 Raz wpadł do Rzeckiego zrana, wzburzony tak, że zapomniał włożyć krawata na szyję.
 — Wiesz pan — zawołał — pięknych rzeczy dowiedziałem się o Wokulskim!...
 Pan Ignacy położył na stole nóż i widelec (właśnie jadł befsztyk z borówkami) i uczuł ból w ramionach.
 — Cóż się stało?... — zapytał słabym głosem.
 — Pyszny jest Staś!... — mówił Szuman. — Odnalazłem tego dróżnika Wysockiego w Skierniewicach, wybadałem go i wiesz pan com odkrył?...
 — Zkądże mogę wiedzieć?... — spytał Rzecki, któremu na chwilę zrobiło się ciemno w oczach.
 — Wyobraź pan sobie, — mówił zirytowany