Strona:PL Bolesław Prus - Nowele, opowiadania 01.djvu/041

 Jednocześnie rozległy się odgłosy, podobne do trzepania odzieży.
 — No!... no!... no!... tylko się pan nie rozbijaj, bo jak Boga kocham tak sekundantów przyszlę!... — odezwał się jakiś głos znajomy.
 — Przyszlij, chłystku, przyszlij!... a ja ich tak odeszlę!... Ot tak!...
 Tym razem upadł mi przy nogach filcowy kapelusz, a za chwilę po nim, z wielkim łoskotem stoczył się ze schodów jakiś młodzieniec.
 — Strzelę w łeb jak psu! — wołał zlatujący.
 — Kości pogruchoczę!... — odpowiedział mu gniewny głos z góry.
 Młodzian, wymachując rękami i nogami, bardzo szybko dosięgnął swego kapelusza. Gdy podniósł się, poznałem w nim Izydorka.
 — Przebóg! co ci się stało? — zawołałem.
 — Nic! nic!... oh!... zawołaj mi dorożki... — odpowiedział.
 — Odpocznij sobie parę minut, biedny Izydorku!... W tej chwili służę ci, ale chciałbym pierwej krótki interes załatwić.
 Po tych słowach szybko przebiegłem schody i wszedłem na korytarz.
 — Łotr! cymbał!... skurczypałka!... — wołał jakiś drągal, uzbrojony długim cybuchem.
 — Przepraszam pana — rzekłem, uchylając kapelusza — gdzie mieszka pan Bonifacy?...
 — Ja nim jestem!... ha, truteń! ha, libertyn!...
 — Przychodzę w imieniu pani Kopyściny, dowiedzieć się o cenę magli?...
 — Już sprzedane. Przed dziesięcioma minutami kupiła jakaś dama. Ha, farmazon!... piasek nosić!... obarzanki sprzedawać!...
 — Żegnam pana!...