Strona:PL Bolesław Prus - Nowele, opowiadania 01.djvu/050

wer, a nasi sekundanci w braku gałek popisali kartki. Potem mieli do nas mówkę o miłości bliźniego, jedności i zgodzie.
 Mowy tej obaj wysłuchaliśmy przykładnie, — poczem jeden z sekundantów rzekł do mnie:
 — Panie Izydorze, zaczynaj pan!...
 — Niech zacznie pan Holenderski — odpowiedziałem, zgodnie z przepisami kodeksu honorowego.
 Holenderski sięgnął ręką do kapelusza, i wyciągnął czystą kartkę.
 — A zatem pan Izydor strzeli sobie w łeb — rzekł, podając mi rewolwer.
 — Panie! — odpowiedziałem — jeszcze nie wyciągnąłem kartki.
 — A więc ciągnij pan!
 — Nie mogę, panie, ponieważ przypomniałem sobie, że muszę pierwej wyzwać na pojedynek pana Bonifacego.
 — A cóż mnie jakiś tam Bonifacy obchodzi? — zawołał Holenderski.
 — Pana nic, ale mnie obchodzi, a nawet bardzo, ponieważ zrzucił mi kapelusz.
 — Bagatela! — wtrącił jeden z sekundantów.
 — Ale ba! on mnie jeszcze ze schodów zepchnął!...
 — Pysznie! — wtrącił drugi sekundant.
 — Wcale nie pysznie — dodałem z zimną krwią — bo on mnie jeszcze cybuchem parę razy uderzył.
 — Panie! — przerwał Holenderski z ukłonem — wybacz pan, że nie mogę się ani pojedynkować, ani nawet znać z człowiekiem, którego ze schodów spychają i biją cybuchami. Żegnam!
 Jeszczem nie ochłonął z wrażenia, jakie na mnie ta powieść zrobiła, kiedy nagle otworzyły się drzwi Izydorowego pokoju, i wszedł jakiś nieznany mi młody człowiek.