Strona:PL Bolesław Prus - Nowele, opowiadania 01.djvu/148

 — Oto wczoraj naprzykład. Zaczynam jej mówić o tem, że sypiać nie mogę, tylko myślę o niej, że ją od roku szalenie kocham. Uśmiechała się dobrotliwie, lecz w chwili, gdym ją wziął za końce palców, weszła magazynierka i spłoszyła całą moją energją.
 W godzinę potem, gdym chciał przed nią uklęknąć, przywędrował stryj ze swego pokoju i opowiadał nam historją Towarzystwa Kredytowego. Nad wieczorem, w chwili największego entuzjazmu, kiedym jej mówił o naszem wspólnem pożyciu, licho sprowadziło katarynkę...
 — Drobne przeszkody! — zauważył kasjer. — Najważniejsza rzecz: czy przyzwyczaja się do ciebie?
 — I tego nie wiem! Przed kilkoma dniami pocałowałem ją w dłoń...
 Pan Piotr podniósł ręce dogóry.
 — No, i uciekła ode mnie... — kończył Filip.
 — Bój się Boga, co wyrabiasz! — zgromił go przyjaciel. — Miłość to delikatny kwiat, który lada powiew nietaktu zmrozić może na wieki, a nawet w nienawiść przemienić. Pamiętaj, że z kobietą to tak jak z księgą: nie możesz zapisywać inaczej, tylko poczynając od pierwszej karty.
 — Ja to rozumiem, ale widzisz... Taki naprzykład Adam: śmiały do impertynencji, gotów każdą kobietę przy pierwszem widzeniu pocałować...
 — Bezczelny!
 — A mimo to ma szczęście.
 — Poziome szczęście!... Tacy ludzie nie rozumieją miłości idealnej.
 — To prawda, no, ale zawsze... Przecież nie mam jeszcze trzydziestu lat i myślę niekiedy, że...
 — Dosyć!... Uważam to za podmuch brudnej namiętności.
 — Kiedy bo i te brudne namiętności mają dobrą stronę.
 — Złudzenia!
 — Cóż więc mam robić? — jęknął nieszczęśliwy buchal-