Strona:PL Bolesław Prus - Nowele, opowiadania 01.djvu/170

 — Dwa numery obok siebie — powtórzył gospodarz.
 Stało się, jak żądano, i Zosia weszła do swego mieszkania. Buchalter zatrzymał się na progu, a zobaczywszy, że numer wygląda dość przyzwoicie, powiedział żonie dobranoc i poszedł do swojej celi.
 Było już około północy, i Filip, wypaliwszy cygaro, pomyślał o spaniu. Przedtem jednak zapukał we drzwi boczne i zapytał:
 — Czy pani już śpi?
 — Ale gdzież tam! — odparła Zosia — nawet się jeszcze nie rozebrałam ze strachu...
 — Cóż się tam stało?
 — Coś hałasuje w szafie.
 — Pewnie mysz.
 — Prędzej szczur... Ach!...
 Wykrzyknikowi temu towarzyszył jakiś łoskot. Przerażony Filip wpadł do pokoju swej małżonki i znalazł ją stojącą na krześle.
 — Powiadam panu — zawołała — tu jest coś strasznego!... W tej chwili właśnie z szafy pod komodę wpadło jakieś zwierzę, większe od szczura...
 Troskliwy mąż, wziąwszy świecę w jedną rękę, a złamany haczyk w drugą, przeszukał cały numer, ale okropnego zwierzęcia nie znalazł. Złożono więc naprędce małą radę wojenną, na której postanowiono siedzieć cicho aż do nowego hałasu.
 Wskutek tej uchwały małżonkowie usiedli na kanapie, a buchalter rzekł:
 — Pani bardzo zmęczona?
 — Kiedyśmy dojeżdżali, bardzo mi się spać chciało, ale teraz nie wiem nawet, czybym potrafiła oczy zmrużyć!
 — To tak jak i ja! — zauważył buchalter.
 W tej chwili rozległ się znowu cichy szmer w pokoju. Szczur zjadał komodę.
 — Słyszy pani?