Strona:PL Bolesław Prus - Nowele, opowiadania 02.djvu/032

 — Mój panie kupcze — rzekł po chwili — idź teraz do domu i wypocznij... Jutro pogadamy...
 — Dlaczego jutro? Ja już jestem wypoczęty. Jak się nazywa ten pan, co ma trzecią ćwiartkę?
 — Nie nazywa się... wcale się nie nazywa! — przerwał już rozgniewany Hipolit. — Przyjdź pan jutro, a wszyscy się tu znajdziemy.
 Markotny kolektor, wzdychając, zabierał się do wyjścia.
 — No, a za wiadomość ja nic nie dostanę?...
 — Jutro!
 — Szukałem pana po całem mieście, latałem po schodach, małom ducha z siebie nie wypuścił...
 — Dość tego! — krzyknął pan Hipolit, prowadząc gościa ku drzwiom. — Jutro będzie wszystko i za fatygę i procent...
 Gdy kolektor wyszedł, pan Hipolit zamknął drzwi od sieni na klucz i głęboko wzruszony zawołał:
 — Melciu!... siostro kochana!...
 Obie panie wpadły w jego objęcia z płaczem.
 — A teraz — ciągnął — w tej szczęśliwej godzinie przebaczmy sobie wszystko... Droga siostro!... ja może niezawsze, z powodu ciągłej irytacji i kłopotów, okazywałem ci moje uczucia... Ale...
 — Dajże pokój!... — przerwała ciotka. — Tyś zawsze był dobry, choć trochę prędki, a i Melcia też...
 — Zaraz jutro — mówił Hipolit — musimy dać na nabożeństwo...
 — Poco? — spytała Melcia.
 — Na podziękowanie Bogu — odparł ojciec, nie zwracając na słowa córki zbyt szczególnej uwagi. — Następnie weźmiemy inny lokal, najlepiej w Alejach Ujazdowskich, bo to istna wieś. Potem trzeba kupić kasę ogniotrwałą, spłacić długi...
 — Oj! to... to... — szepnęła ciotka.
 — Ale najważniejsza rzecz — ciągnął pan Hipolit, zniża-