Strona:PL Bolesław Prus - Nowele, opowiadania 03.djvu/058

 — Cóż się stało? — zapytała mama, ze zdziwieniem patrząc na niego.
 — Nadzwyczajny wypadek, jaki tylko mnie mógł spotkać! — odparł kasjer.
 I nagle dodał, wysilając się na słodką minę:
 — Czy nie dostałbym u pani szklanki wody?...
 — Może herbaty?...
 — Z największą chęcią...
 — A może z arakiem?...
 — Pani taka łaskawa... Stokrotne dzięki!...
 Wnet przyniesiono herbatę, cukier i arak. Pan kasjer upił trochę herbaty, dolał araku, znowu upił i znowu dolał, potem — jeszcze raz dolał i zaczął:
 — Słyszała pani, że dziś w nocy przechodziło wojsko?...
 Mama skinęła głową.
 — Masa wojska... masa!... Piechota, kawalerja... armaty!... — dodał ciszej. — Armaty tak wielkie, że ledwo konie mogły uciągnąć...
 W tej chwili przyszło mi na myśl owo ciężkie toczenie się, które słyszałem w nocy.
 — Masa wojska i masa armat — mówił kasjer, popijając każde zdanie herbatą.
 — Ja — prawił — już spałem. Śniła mi się — wtrącił niedbale — bitwa, w której odznaczyłem się najwięcej, gdy wtem — budzę się i słyszę, że idzie wojsko!...
 Zrywam się, nie tracę przytomności, ale mówię w duchu: Już po mnie...Wiadomo pani — dodał ciszej — jaką tu odgrywam rolę, a gdyby mnie schwytano...
 Ostatni wyraz wypowiedział bolejącym tonem. Odgadłem, że bardzoby się żałował.
 — Naturalnie, pierwsza rzecz zniszczyć ślady. Sięgam do portmonetki, gdzie schowałem moją nominacją, pociemku wyszukuję ją i — połykam!...
 No, teraz, myślę, niczego mi nie dowiodą, i spokojnie za-