Strona:PL Bolesław Prus - Nowele, opowiadania 03.djvu/128

 — Paskudztwo — odparł Gneist.
 — Zna się!... — mruknął Marek Aureljusz, zerkając jednem okiem w stronę Juljana.
 — Co mówisz? — spytał Gneist.
 — Ja tak sam do siebie...
 — Głupiejesz na starość.
 — Dla utrzymania równowagi w naszej spółce — odpowiedział wierny sługa.
 Po śniadaniu Marek Aureljusz obtarł panu ręce i surdut bibułą, chemik zaś wydobył z szafy gruby zeszyt i podał go Juljanowi.
 — Tu — rzekł — jest opis sposobów otrzymywania każdego hydrometalu. Przerób go starannie.
 I chciał odejść. Juljan zatrzymał go.
 — Mam je otrzymywać bez pańskiej pomocy?...
 — Rozumie się.
 — Więc to łatwa robota?
 — Zobaczysz.
 — Zobaczysz!... — powtórzył Marek Aureljusz, wykrzywiając się przez plecy Gneista.
 — Co mówisz? — zapytał starzec.
 — Ja tak do siebie.
 Gneist wyszedł, Juljan wziął się do zeszytu.
 Metoda otrzymywania całego szeregu hydrometalów cięższych i lżejszych od wody, była napozór bardzo prostą. Z pewnej ilości kaolinu, przy udziale stosownych odczynników, wytwarzała się w retorcie pewna objętość glinu, z którą należało połączyć ściśle odmierzoną ilość wodoru od kilkuset do kilku tysięcy objętości. Reakcja odbywała się przy ogromnem ciśnieniu i bardzo niskiej temperaturze. Nadto zaś w pewnych chwilach należało przepuszczać przez mieszaninę prąd elektryczny, oznaczonego natężenia.
 Juljan rozpoczął pracę od hydrometalu Alfa. Pierwszy dzień upłynął mu na przygotowywaniu materjałów, na drugi