Strona:PL Bolesław Prus - Nowele, opowiadania 03.djvu/137

 — Nabiorę jej, poszukując związku lżejszego od powietrza.
 — Jak chcesz — odparł Gneist, patrząc na swoje blaszki.
 Nastąpiło dłuższe milczenie.
 — Panie Gneist — rzekł Juljan wzruszonym głosem — zechciej mnie wysłuchać...
 Starzec wyprostował się na krześle, pocierając czoło ręką dla skupienia uwagi.
 — Metal, lżejszy od powietrza — mówił Juljan — znajduje się między ośmioma tysiącami związków. Czy choć w przybliżeniu nie wiesz pan, gdzie go szukać? Na wykonanie bowiem tylu reakcyj nie wystarczy mi życia.
 Gneist pomyślał.
 — Nie mam o tem pojęcia — odparł. — W granicach, które ci wskazałem, powstawanie tych związków nie ulega żadnemu prawu, a przynajmniej ja go nie znam.
 — Cóż więc mam robić?
 — Przechodź każdą reakcją od numeru dwa tysiące do numeru dziesięć tysięcy — odparł starzec.
 — A gdyby probować szczęścia i na los wybierać reakcje?...
 Gneist bystro spojrzał na niego.
 — Wy, Polacy — rzekł — macie dwie kapitalne wady: wstręt do systematyczności i wiarę w los. Ja robiłbym próby kolejno, ale ty — rób, jak chcesz. Może właśnie hazard prędzej aniżeli system doprowadzi cię do celu.
 Widząc, że niczego się nie dowie, Juljan zabrał się do odejścia.
 — Ostatecznie, panie Gneist, skąd mam zacząć? Czy od numeru dwa tysiące, czy od numeru dziesięć tysięcy, czy gdzieś ze środka?...
 — Zacznij, skąd chcesz, bo w tej pracy więcej wart instynkt, aniżeli wiedza. Ja zacząłbym od numeru dwa tysiące i, osobliwie z początku, powtarzałbym każdą próbę.
 Juljan pożegnał go zasmucony. Z tem wszystkiem posta-