Strona:PL Bolesław Prus - Opowiadania wieczorne.djvu/104

siąt na zasadzie kwitów prywatnych, przez tegoż pana Fryderyka Hoffa własnoręcznie podpisanych, i takowa na poczet szacunku zaliczoną zostanie przy jednoczesnym zwrocie tychże kwitów... Resztę zaś, to jest rubli srebrem dwadzieścia, pan Wawrzyniec gotówką wypłaci.“
 — Gdy myśl moja, uderzona straszliwem śmierci widzeniem, upadnie w przestrach ostateczny i struchleje w walce z nieprzyjacielem piekielnym, który będzie usiłował wydrzeć mi ufność w Twe boskie miłosierdzie i poddać mnie rozpaczy, o Jezu miłosierny, zmiłuj się nade mną!... — mówiła stara.
 Głos Konstancji już umilkł.
 „Paragraf czwarty. Posesja naturalna i cywilna przechodzi do nowonabywcy od chwili podpisania niniejszej umowy“ — ciągnął dalej Wawrzyniec.
 — Panie! — szepnęła żebraczka z progu — już skończyła!... Możeby mi pan dał wódki kapeczkę za fatygę?...
 — Jeszcze chwilkę! — odparł Wawrzyniec i zaczął szybko dyktować zakończenie.
 Gdy pomocnicy jego pisać przestali, zbliżył się do Hoffa, ścisnął go mocno za rękę i przyprowadziwszy do stołu, rzekł:
 — Podpisuj pan.
 Hoff podpisał,
 — Teraz tu...
 Hoff znowu podpisał.
 — Teraz świadkowie! panie Radziszek, panie Grzybowicz!...
 Świadkowie oba arkusze ozdobili swemi szanownemi nazwiskami.
 Jeden z tych arkuszy lichwiarz szybko obejrzał, osuszył bibułą i, starannie złożywszy, do bocznej kieszeni schował. Poczem rzekł:
 — Panie Hoff!... kochana Kostusia nasza Bogu ducha oddała!...