Strona:PL Bolesław Prus - Opowiadania wieczorne.djvu/231

cza i Gromadzkiego w objęciach, obu prawie do naga rozebranych. Z Gromadzkiego bowiem spadła kołdra, a opukiwany przed chwilą Leśkiewicz również nie odznaczał się obfitym strojem.
 — Pogodziliśmy się z Gromadą — rzekł Leśkiewicz.
 — Ja bo nawet nie gniewałem się na ciebie — odpowiedział Gromadzki.
 — Jeżeli tak, więc musisz ode mnie pożyczyć trzy ruble — zakonkludował Leśkiewicz. — Niepodobieństwo, ażeby człowiek nie jadał obiadów.
 — Wprawiłem się — szepnął Gromadzki.
 — Bodaj was djabli porwali, łajdaki!... — krzyknął z pierwszego pokoju Łukasz.
 — Nie przeszkadzaj, bo oni się godzą — rzekł Kwieciński.
 — To niech idą godzić się na podwórze, a nie tu, gdzie budzą ludzi... Ty skąd wracasz? — spytał Łukaszewski Kwiecińskiego.
 — Od Tekluni.
 — Więc u Walerki już nie byłeś?
 — Owszem — cicho odparł Kwieciński.