Strona:PL Bolesław Prus - Pierwsze opowiadania.djvu/298

żony oficjalista, chcąc jak najprędzej uwolnić się z uścisków niezwykłego interesanta.
 Czeladnik pędem ruszył przez ulicę Miodową. Gdy wszedł na Kozią, usłyszał za sobą dźwięk trąbki. Obejrzał się. W tej chwili przejechała pocztowa kareta, w głębi której zobaczył bladą twarz Jasia.
 Teraz Ignacy zebrał wszystkie siły i począł biec cwałem; odtąd już odległość między nim a ciężkim powozem nie zwiększała się, w każdym jednak razie wynosiła kilkadziesiąt kroków.
 — Nie dognam go! — mruknął Panewka, czując, że lada chwila padnie.
 Przy moście, z powodu ścisku, kareta zwolniła bieg. Panewka zbliżył się do niej na kilkanaście kroków i zawołał z całej mocy:
 — Jasiu!... Jasiu!...
 — Nie potrzebno krzyczeć po ulicy! — ostrzegł go jakiś urzędowy głos.
 Czeladnik wpadł na most i jeszcze przez kilkanaście sekund pędził, wołając:
 — Jasiu!... Jasiu!...
 Nagle kareta ruszyła prędzej, Panewka stracił siły i zziajany — patrzył na oddalający się powóz.
 — Nawet nie spojrzał na mnie... — szepnął z żalem.
 On także był sierotą.

 Warszawa 1876 w grudniu.