Strona:PL Bolesław Prus - Placówka.djvu/067

 — Więc ty powinieneś płacić dwadzieścia rubli za dwie morgi.
 Chłop zamyślił się i rzekł po chwili:
 — Zawsze się ta jaśnie pan zmiłuje...
 — I choć ze trzy ruble opuści?... — pochwycił dziedzic.
 Ślimak umilkł zawstydzony.
 — Dobrze — rzekł dziedzic — opuszczę ci trzy ruble, i będziesz płacił tylko siedemnaście rubli rocznie. Czy jesteś kontent?
 Chłop schylił się do ziemi, a nie mogąc dosięgnąć nóg dziedzica, uścisnął sztachety; lecz na jego twarzy, zamiast zadowolenia, malowała się niepewność.
 — Coś jest — myślał Ślimak — że on się nie targuje! Już ja widzę, że ten szwagierek cosik zmajstrował!...
 Głośno zaś dodał:
 — To niech jaśnie pan jeszcze uczyni łaskę i weźmie ode mnie zadatek. Właśnie dała mi moja dziesięć rubli, a resztę, powiedziała, żebym odniósł jutro.
 Wydobył z za sukmany węzełek, z niego dziesięć rubli — i wręczył dziedzicowi.
 — Za pozwoleniem — przerwał dziedzic — pieniądze wezmę później, a teraz zrobię ci propozycję. Czy pamiętasz, ile mi za morgę łąki zapłacił w zeszłym roku Grzyb?
 — Osiemdziesiąt rubli.
 — I oprócz tego zapłacił rejenta i geometrę, czy tak?
 — Święta prawda.
 — Otóż słuchaj. Ja te dwie morgi łąki, które chcesz dzierżawić, sprzedam ci po sześćdziesiąt rubli, więc o dwadzieścia rubli taniej aniżeli Grzybowi. Jeszcze zrobię lepiej, bo — nic nie wydasz ani na geometrę ani na rejenta. Ale wiesz pod jakim warunkiem?
 Chłop pokornie wzruszył ramionami.
 — Pod tym warunkiem, żebyś zdecydował się sam, zaraz, nie pytając żony. Uważaj więc: zapłacisz sto dwadzieścia ru-