Strona:PL Bolesław Prus - Szkice i obrazki 01.djvu/101

 — To się po nim nie pokaże! W ciągu całego życia dał mi trzydzieści rubli, i wątpię, aby był po śmierci hojniejszy.
 — W każdym razie coś w tem jest — rzekła Helenka.
 — Co ma być! — odpowiedział Władysław i usiadł do roboty.
 W kwadrans później Helenka odezwała się znowu:
 — Żeby ci tak choć z dziesięć tysięcy zapisał?...
 — Nie bój się, nie zapisze.
 — No, pocałuj żonę.
 Władysław polecenie najsumienniej wykonał, lecz roboty nie porzucił.
 W godzinę przyszedł drugi telegram tej treści:

 Hrabia P. daje za willę nad Renem pięćdziesiąt tysięcy reńskich. Nieboszczyk zapłacił trzydzieści tysięcy. Czekam tydzień.
 Adwokat X.

 — Poszaleli widocznie! — mruknął Władysław, rzucając depeszę na ziemię.
 — Ależ, kochany Władziu, w tem coś jest — mówiła wzruszona Helenka. — Widocznie stryj musiał ci tę willę zapisać...
 — Dzieciństwo! całe życie usuwał się ode mnie...
 — W każdym jednak razie trzeba coś robić.
 — Ja też robię rysunki dla Grodzkiego.
 W tej chwili przyszedł trzeci telegram:

 Kraków dnia... Władysław Wilski, inżynier-mechanik w Warszawie. — Zmarły Edward Wilski zapisał panu sto tysięcy reńskich gotówką, pięćkroć w nieruchomościach. Testament u mnie. Pogrzeb wczoraj. Czekam na polecenia.
 Adwokat Y.

 — Czy to być może, Władziu?... — krzyknęła Helenka, klaszcząc w ręce.