Strona:PL Bolesław Prus - Szkice i obrazki 01.djvu/121

 — Kupże teraz dwa: samca i samiczkę, i klatkę z gniazdem.
 Służący wyszedł.
 — Jerzy! — zawołał znowu Wilski, a gdy służący wrócił, dodał:
 — Czy nie wiesz, co się dzieje z Mateuszową, która u nas dawniej służyła?
 — Służy teraz na Piwnej ulicy; była tu nawet parę razy.
 — Sprowadzisz ją do mnie i powiesz, żeby podziękowała za miejsce, bo wróci do nas.
 Po chwili dodał:
 — Jeszcze słowo! Gdzie mój warsztat i narzędzia?
 — Na strychu, jaśnie panie.
 — Trzeba je oczyścić i ustawić w moim pokoju.
 Służący wyszedł, trzymając się za głowę.
 — Chryste elejson! — mówił prostaczek — a to coś do niego przystąpiło!... Jeszcze i nas gotów porozpędzać.
 I za chwilę podzielił się wiadomościami z kucharką i pokojówką.
 Wilski tymczasem szybko ubierał się, mówiąc:
 — Ucieszy się, gdy jej wszystko opowiem. O, Heluniu!... O, błogosławione miljony!...
 Począł coś wesołego gwizdać, lecz nie tyle z radości, ile raczej dla przytłumienia niepokoju, który gdzieś na dnie duszy nurtował.
 Gdy wyjechał do miasta, wstąpił do biura telegrafu i napisał do Grodzkiego depeszę:
 Serdecznie cię przepraszam za mimowolny zawód. Byłem chory. Przyjeżdżaj natychmiast, najlepiej odrazu z dymisją.
 Telegram ten wysłał do Londynu i Petersburga.
 — Dzielny to umysł! — mówił Władysław. — Przy jego pomocy odgrzebię najpraktyczniejszy z moich planów i zacznę żyć...