Strona:PL Bolesław Prus - Szkice i obrazki 01.djvu/122

 ...Dla ciebie, Heluniu! a przez ciebie dla innych...
 Potem pojechał do uniwersytetu zasięgnąć wiadomości o ubogim studencie. Po wielu poszukiwaniach spotkał jego kolegę.
 — Co się dzieje z W.? — spytał.
 — Dokładnie panu nie potrafię powiedzieć — odparł student. — Wiem tylko, że się wypisał z uniwersytetu i wyjechał na guwernerkę, gdzieś aż na Podole.
 — Dlaczego się wypisał? — zawołał przerażony Władysław.
 — Co pan chce! Trudno się uczyć, mając w gotowiźnie dziesięć palców.
 — To pierwszy! — mruknął Wilski i pojechał do biura adresowego dowiedzieć się o rękawiczniku.
 Dano mu trzy adresy.
 Jeden z nich zaprowadził go na ulicę Ogrodową, gdzie znalazł jakiegoś nieznanego człowieka.
 — Mam jeszcze dwa!
 Zamknął oczy i ciągnął na los szczęścia.
 Tym razem pojechał na Pragę i dowiedział się, że adresat jest brukarzem.
 Z trzecią kartką dostał się aż pod Wolskie rogatki. Wszedł do parterowego drewnianego domku i znalazł w nim izbę ciasną, ciemną i wilgotną, lecz próżną.
 — Gdzie jest rękawicznik, który tu mieszkał? — spytał stróża, dając mu rubla do ręki.
 — Kto go tam wie, jaśnie panie! Tydzień temu jak go zlicytowali i podział się gdzieś z synkiem.
 — Miał przecie żonę i troje dzieci?
 — Żonę? Mieszkał tu od ś-go Jana, alem żony nie widział, a dwoje najstarszych dzieci zmarły jeszcze w sierpniu.
 — Drugi... trzeci i czwarty... — szepnął Wilski. — Chciałem do Helenki pojechać z faktami, ale mi ich widać zabraknie... O, Boże!