Strona:PL Bolesław Prus - Szkice i obrazki 01.djvu/169

 — Wyborny inkasent! — zaśmiał się właściciel kantoru. — Tym sposobem straciłbyś pan pół kopiejki na rublu, czyli rubla na dwustu — i po kilku podobnych operacjach stopniałaby kaucja. Bo ja za pańskie omyłki płacić nie myślę.
 No — dodał — ale na pierwszy raz mniejsza o to. Sam, jak będę wracał, wymienię panu u wekslarza guldeny. Teraz niech pan szybko pisze swoje curriculum vitae, a gdyby przyszedł jaki interesant, proszę powiedzieć, że wrócę z banku dopiero za pół godziny.
 Zamknął kasę, ogromną kopertę wziął pod pachę i wybiegł.
 Pan Furdasiński zaczął pisać:
 „Urodziłem się w Furdasówce...“
 Przekreślił i zaczął na nowo:
 „Przyszedłem na świat w majątku dziedzicznym Furdasówka...“
 Więcej nie umiał dodać ani wyrazu. Wziął więc pióro w zęby i zamyślony oparł głowę na rękach.
 W tej chwili gwałtownie otworzyły się drzwi.
 — Ha! mam cię, oszuście!...
 Pan Furdasiński zerwał się na równe nogi i stanął oko w oko z jakimś zaperzonym człowiekiem, który trzymał potężny kij w garści, widocznie gotując się do zadania nim ciosu.
 Obaj panowie patrzyli na siebie przez kilka sekund zdziwieni.
 — Przepraszam! — bąknął gwałtowny przybysz. — Ale... gdzie jest ten oszust?...
 — Jaki oszust?...
 — Ten... ten dyrektor kantoru... Dyrektor!... Hultaj, który kradnie uczciwym ludziom kaucje i fałszuje weksle...
 — On kradnie kaucje? — spytał przerażony Furdasiński.