Strona:PL Bolesław Prus - Szkice i obrazki 02.djvu/010

skaradową schadzkę. Już kazał przynieść bieliznę i balowy garnitur, gdy wszedł Pylades.
 — Co ci jest? — zapytał go Orest, spostrzegłszy niezwykły odcień na twarzy przyjaciela.
 — Mam schadzkę na maskaradzie — odparł zapytany — no, ale cóż... kiedy mi nie odnieśli fraka...
 — Więc bierz mój... — zawołał Orest.
 — Tak, ale w dodatku praczka nie oddała mi koszuli.
 — Moja jest w tej chwili kupiona, niechże ci służy — dodał Orest i trochę pobladł.
 — A tobie co?... — spytał zalękniony Pylades, patrząc przyjacielowi w oczy.
 Orest milczał; zato ja się odezwałem:
 — Ma schadzkę na maskaradzie.
 — O, facecie! — zawołał Pylades, ściskając przyjaciela. — I ty myślisz, że ja w podobnych warunkach wziąłbym twój frak i koszulę?...
 A widząc, że Orest nie zmienia zamiaru, dodał poważnie:
 — Jeżeli nie chcesz, ażebym z tobą zerwał, ubieraj się i idź...
 Orest zaczął się ubierać i śmiejąc się, rzekł:
 — Pani Zofja ma szczęście, no, no!... A gotów byłem dziś nie dotrzymać jej placu.
 — Pani Zofja?... — krzyknął Pylades.
 Orest stanął przed nim jak posąg i przeszywając go wzrokiem, zapytał:
 — Więc to ty miałeś się z nią, dziś zobaczyć?...
 — No... tak! — odpowiedział Pylades tonem szlachetnej rezygnacji.
 — Więc... ja zostanę w domu — rzekł Orest z mocą.
 — Nie, zostaniemy obaj — odparł Pylades.
 Przecz chwilę mierzyli się wzrokiem, lecz w końcu uścisnęli się za ręce i obaj zostali.