Strona:PL Bolesław Prus - Szkice i obrazki 02.djvu/051

pies podwórzowy jest dosyć chudy, i że w stodole deski, tworzące ścianę, dadzą się bez trudu wyjąć.
 Powrócili do miasteczka.
 W drodze spotkali się z mieszczaninem, który szedł ostro, w czapie na bakier, wygwizdując krakowiaki.
 — Co ty tak dziś gwiżdżesz, Wicek? — spytał go wymowniejszy z Cymesów.
 — A gwiżdżę, bom zły! Prawda temu, że dzisiaj nie będzie roboty?
 — Na granicy parzy — odparł Moszek.
 — Cóż tam będą przenosili?... — pytał mieszczanin.
 — Podobno coś dużego.
 Mieszczanin poprawił czapkę.
 — No, to może mi dacie trochę pieniędzy — rzekł.
 Żydki poczęły się dziwić.
 — Pieniędzy? — powtórzył Moszek. — Wczoraj przecie zarobiłeś trzy ruble.
 — Ale dziś nie mam nic.
 — To weź od ojca. U niego ruble pleśnieją...
 — Może i tak, ale mnie nic z tego.
 — Skąpy stary! — mruknął Moszek — a ma gruby grosz... Onby kupił wójtostwo, gdyby chciał.
 Mieszczanin, wsadziwszy ręce w kieszenie, patrzył w ziemię i smutnie kiwał głową.
 — To mi choć pożyczcie ze dwa ruble — odezwał się do Żydków.
 — My sami nic nie mamy! Zresztą winieneś nam ze trzydzieści rubli.
 — A tak, za to, że dajecie na kredyt wódkę matce.
 — To ci jeszcze źle, Wicek? — spytał Moszek.
 — Ma się wiedzieć. Ot i dzisiaj matka upili się, nie zgotowali kolacji, i niema co jeść w domu.
 No, pożyczycie dwa ruble?
 Obaj bracia wzruszyli ramionami.