Strona:PL Bolesław Prus - Szkice i obrazki 02.djvu/068

 Jakoż, niby to opuścił chatę i poszedł ku miastu. Wnet jednak zawrócił się i stanąwszy za jakimś opustoszałym budynkiem, patrzył.
 Z tego miejsca dostrzegł przedewszystkiem, że baba siedzi w oknie i wygląda na dziedziniec.
 Miałażby skrzynka być w dziedzińcu?
 Wkrótce przypuszczenia jego zmieniły się w pewność, stara bowiem wyszła z chaty i poczęła krążyć po podwórku, coraz bardziej zbliżając się do dołu z gnojówką. Wreszcie, obejrzawszy się wokoło, wzięła w rękę gałąź i poczęła mieszać nią gnojówkę.
 Teraz Moszek zawrócił do domu. Wiedział już wszystko.
 Wkrótce zjawił się w chacie kontrabandzisty Abraham, i przywitawszy babę, zapytał:
 — Był tu Moszek?
 — Był.
 — Mówił wam co od Wicka?
 — Mówił — rzekła baba.
 — A wódkę wam przyniósł?...
 Baba, już napół pijana, odparła:
 — Żadnej wódki nie widziałam!...
 — No, to macie! — rzekł Abraham, wydobywając z kieszeni znowu półkwartową flaszkę. — Wicek kazał wam codzień wódkę przynosić i jeszcze prosił, żeby wam na niczem nie zbywało.
 On przecie nasz wspólnik — dodał po chwili — to my jego musimy w nieszczęściu ratować.
 W taki sposób rozmawiał z kobietą dobrą godzinę, od czasu do czasu spoglądając w okno.
 Było południe. Około chaty kontrabandzisty nikt jakoś nie przechodził. Pomimo to matce Wicka zdawało się, że przez dziedziniec przemknął się ktoś, jakby Moszek... Ale, że w czasie rozmowy z Abramkiem kobiecina wciąż ssała flasz-