Strona:PL Bolesław Prus - Szkice i obrazki 03.djvu/052

 Istotnie, sposób ubezpieczenia był bardzo radykalny. Ale pan pomyślał w tej chwili, że guwernantce zalega kwartalna pensja, i nie odpowiedział jej nic. Zwrócił się tylko do córki i rzekł:
 — Anielko!...
 Dziewczynka wstała z krzesła i zbliżyła się ze drżeniem do ojca, sądząc, że już nadchodzi okropna chwila. Stół, samowar, cały pokój krążyły jej przed oczyma.
 — Słucham tatkę...
 — Przybliżże się...
 O mało nie upadła.
 — Proszę cię, żebyś mi już po gościńcu nie biegała... — rzekł powoli ojciec i ująwszy ją za szyję, pocałował w czoło.
 A teraz pij herbatę...
 Anielce zdawało się, że jest na innym świecie. O Boże! Boże! jaki ten tatko dobry!... i jaki ten Gajda, który kopał swoją córkę, szkaradny!...
 Wtem przyszła jej na myśl pani Weiss, i zapał dziewczynki nagle ostygł.