Strona:PL Bolesław Prus - Szkice i obrazki 03.djvu/085

 — Jak gospodarze chcą... — odparł arendarz dyplomata.
 — Ale kto ma racją, czy ja, co mówię — czekać, czy taki, co mówi — podpisywać?
 Szmul pogładził brodę i patrząc w sufit, odpowiedział:
 — Wy, Józefie, macie racją, i oni mają racją. Każdy chce tak, jak mu z interesów wypada.
 — A wy podpisalibyśta ?
 — Wy, Józefie, myślicie, że dla mnie podpisywać nowina?... Aj! ile razy ja się na dzień podpisuję...
 — To wiadomo, ale czybyśta się podpisali na to, żeby za trzy morgi...
 — Jakie trzy?... cztery!... — przerwało kilka głosów.
 — I cztery mało!... — dodali inni.
 — Wam wydaje się za mało cztery morgi — rzekł Szmul — a dziedzicowi za wiele... Każdy tak chce, jak jemu z interesów wypada...
 — Zatem podpisalibyśta? — pytał dalej nieubłagany Grzyb.
 Ale Żyd i tym razem nie miał zamiaru dać odpowiedzi stanowczej. Postąpił parę kroków naprzód i włożywszy jedną rękę za pas, a drugą wybijając takt, mówił:
 — Jaki wy jesteście człowiek zabawny, Józefie!... Każdy mnie się pyta: co jabym robił, jakbym tylko ja jeden na całym świecie miał rozum. Dziedzic pyta się swoją drogą, wy swoją drogą, a ja mam za wszystkich odpowiadać?...
 Żebym ja miał wasz grunt, to jabym sobie kalkulował: podpisać, czy nie podpisać za cztery morgi? A żebym ja miał dziedzica grunt, tobym sobie myślał: dać wam, czy nie dać cztery morgi? Potem zrobiłbym tak, jakby mi z interesu wypadło. I wy zróbcie tak samo!...
 Grzyb znowu wlazł na ławę.
 — Moi bracia! — rzekł. — Dla świętej zgody i żeby była jedność między nami, podpiszwa układ, ale za... pięć morgów...