Strona:PL Bolesław Prus - Szkice i obrazki 04.djvu/36

 — To co innego! — mruknął podsędek, z fizjognomją, zdradzającą wielki upadek na duchu.
 — Teraz na mnie kolej — rzekł asesor, wysuwając się naprzód. — Co o mnie powiesz, biała damo?
 — To, co wszyscy. Mówią, żeś przetrawił kodeks tak, iż ci w głowie pozostały tylko okładki.
 — Uprzejmie dziękuję.
 Towarzysz domina zdawał się być mocno zakłopotanym.
 — I ja gotów jestem przyjąć część, przypadającą na mnie — odezwał się lekarz. — Czekam, biała damo!
 — Dam ci jedną radę. Jeżeli chcesz mieć powodzenie jako lekarz kobiet młodych, unikaj kosztownych prezentów od kobiet starszych...
 — Na honor, nie rozumiem! — zawołał zmieszany lekarz.
 — Zrozumiesz lepiej, gdy ci adres przypomnę — odparło domino.
 — Zbytek dobroci... Dziękuję!...
 Z temi słowy lekarz cofnął się na stronę, ocierając pot z czoła.
 — Ha! muszę i ja coś zaryzykować — rzekł Lachowicz, patrząc na maskę z miną wyzywającą.
 — Ryzykowność potrzebniejsza jest w sprawach honorowych, niż na maskaradzie! — odpowiedziała podniesionym głosem dama.
 — Miałbym jej więcej, maseczko, gdybym był twoim mężem! — odparł Lachowicz.
 Maska nagle umilkła i cofnęła się.
 — Służę pani — rzekł w tej chwili Sielski i podał jej rękę.
 Dama bez ceremonji opuściła swego dawnego towarzysza i wyszła z Sielskim do innego salonu.
 — A to kuta baba! — wykrzyknął aspirant na literata.
 — Kto to jest?...
 — Pan ją znasz, panie Ludwiku?...