Strona:PL Bolesław Prus - Szkice i obrazki 04.djvu/39

 — Zmęczyłam się — odpowiedziała dama ozięble.
 — Zmęczyłaś się, aleś i wzburzyła całe towarzystwo. O nikim nie mówią w salonach, tylko o jakiejś białej damie, dowcipnej i złośliwej, jak satyr!... Czy byłeś, kochany Jerzy, przy triumfach Loci?... bo mnie nie wypadało... Zdradziłbym ją moją obecnością....
 Potem, nie czekając na odpowiedź, usiadł przy masce, otarł pot z czoła i znowu zapytał Sielskiego:
 — Cóżto znaczy, żem cię tak dawno nie widział?
 — Byłem już parę razy u państwa po Nowym Roku, ale do spotkań z tobą nie mam widać szczęścia.
 — Prawda, że i ja w domu jestem gościem... Mam liczne zajęcia!... — odparł, śmiejąc się, blondyn, a potem dodał:
 Podobno malujesz obraz na konkurs?... Jaki to temat?...
 — Ostatni dzień skazanego...
 — Aha! Życzę ci powodzenia i jestem go prawie pewny, tymczasem... Możebyś moją żonę do powozu odprowadził?...
 Dama wstała, elegant zaś szepnął Jerzemu do ucha:
 — Spotkałem jakieś zielone domino, które mnie ogromnie intryguje. Muszę się dowiedzieć, kto to jest, ale bez kolacji ani sposób!...
 Po tym wyjaśnieniu ścisnął żonę za rękę, Sielskiego podobnież i znikł w tłumie.
 — Wyborny mąż, nieprawda?... — spytała dama Jerzego.
 — Dlatego też jeszcze dziś powtarzam moją propozycją. Z jego strony przeszkód niezawodnie nie spotkamy.
 — Nigdy! — odpowiedziała dama.
 — Ha! jeżeli tak — to trudno!...
 Na schodach ugalonowany lokaj podał damie sobolową salopę i szal na głowę. Sielski ubrał się także i wyszli razem.
 W drodze dama rzekła:
 — Więc między nami wojna?... Pan u nas nie bywasz?
 — Powiedziałaś pani.