Strona:PL Bolesław Prus - Szkice i obrazki 04.djvu/60

ziłam go przecież na tamtej maskaradzie — szeptała Leontyna.
 — Nie obawiaj się pani!... Znajdę ja sposób zamknięcia mu ust i zamknę, choćbym miał największe ofiary ponieść. A teraz — zostaw nas pani samych... Czy powóz ma pani?
 — Mam na rogu ulicy — odpowiedziała Leontyna, patrząc w ziemię. Potem włożyła na twarz maskę, przyjęła od Sielskiego futro i wyszła na ulicę.
 Jerzy zamknął mieszkanie na klucz i wrócił do Lachowicza, który oglądał obraz niedawno rozpoczęty i zasłonięty firanką. Był to „Ostatni dzień skazanego“ — robota przeznaczona na konkurs.
 Teraz dwaj malarze po raz pierwszy spojrzeli sobie w oczy: Sielski był prawie nieprzytomny, Lachowicz spokojny i szyderczy.
 — Na konkurs? — odezwał się Lachowicz, wskazując obraz.
 — Tak.
 — Czy wiesz, że i ja staję?...
 — Nic mnie to nie obchodzi — odpowiedział Sielski zarozumiale.
 Lachowicz uśmiechnął się gorzko, a potem rzekł:
 — No, mniejsza o to!... Miałeś mi pożyczyć pieniędzy...
 — Ile?
 — Daj... pięć rubli...
 Sielski wydobył pieniądze z biurka i oddał je Lachowiczowi, który znowu rzekł:
 — W takim razie, dobranoc!... Przepraszam cię też za przyjście niewporę — dodał z figlarną miną.
 — Siądź-no! — odparł Sielski.
 — Nie mam ani chwili czasu. Upewniam cię, że mego powrotu niecierpliwiej oczekują, niżeś ty oczekiwał na miłą wizytę...
 — Powiadam ci... siadaj i staraj się choć na chwilę porzu-