Strona:PL Bolesław Prus - To i owo.djvu/077

coś specjalnego mógł napisać, pan musisz być przecie specjalistą, hę?...
 I. LITERAT. Tak, jestem z powołania muzykiem, ale mogę coś i nie w muzykalnym tonie stworzyć.
 REDAKTOR. Jeżeli tak, to wybornie. Siądź pan z łaski swojej. Potrzebujemy właśnie rozprawy z medycyny, tak, dajmy na to, coś o kołtunie, czybyś pan nie mógł?
 I. LITERAT. Owszem, owszem. Niech tylko pan dobrodziej dostarczy mi podręczników.
 REDAKTOR. Widzisz pan... ten... tego... mamy tu coś z pięćset dzieł, traktujących o tym przedmiocie, ale... są zapakowanie... Zresztą, ja sądzę, że najlepiej pan zrobisz, pisząc z natury, coś z własnych spostrzeżeń... tak... Nie zapomnij pan przymieszać trochę soli atyckiej, parę wierszyków, a wkońcu przypomnieć publiczności o obowiązkach ogółu dla oświaty i o potrzebie prenumerowania pism krajowych. A teraz żegnam!
 I. LITERAT. Czy mogę pana zapytać, jakie praktykuje się honorarjum?
 REDAKTOR. Honorarjum? Sądzę, że możemy o tem później pogadać, pan występujesz dopiero po raz pierwszy.
 I. LITERAT. Ach! tak... Żegnam szanownego pana!... (wychodzi).
 REDAKTOR (każe wprowadzić II-go literata). Aaa!!... pan dobrodziej zapewne z jakąś pracą?
 II. LITERAT. Tak jest, szanowny panie, przyniosłem, do jego uznania, kilka rozpraw naukowych i społecznych.
 REDAKTOR. Bardzo mi przyjemnie... Jakież tytuły?
 II. LITERAT (czyta). „O zetknięciu się ziemi z kometą i możliwości końca świata.“
 REDAKTOR. Wspaniale!...
 II. LITERAT. „O emancypacji kobiet.“ „O księgosuszu u bydła.“
 REDAKTOR. To już coś z weterynarji?