Strona:PL Boniecki - Herbarz Polski (1).djvu/7

Ta strona została przepisana.

Przedmowa.

W przyszłości, gdy wszystkie akta grodzkie i ziemskie b. Rzeczypospolitej Polskiej będą przejrzane i z nich sumaryusze sporządzone, poznamy dokładnie liczbę szlachty polskiej i jej dzieje. Ponieważ nie jedno jednak pokolenie przejdzie zanim to nastąpi, myślę, że wydanie dzisiaj obfitych i ważnych wiadomości historyczno-genealogicznych, o szlacheckich rodach, w ciągu lat dwudziestu pięciu zbieranych przeze mnie w archiwach krajowych, będzie nietylko ciekawe, ale i pożyteczne.

Wiadomości te, ułożone alfabetycznie pod odpowiedniemi nazwiskami, złożyły się na herbarz wielkich rozmiarów.

Dawniejsze herbarze i te, które pod różnymi tytułami w ostatnich czasach wydawane były, z tego powodu nie odpowiadają dzisiaj swemu celowi, że albo bardzo mało szczegółów podają o rodzinach, albo wiadomości te są niedokładne i niepewne, często jedynie zamieszczane w celu uświetnienia danego rodu, a dat piastowanych urzędów, przez członków różnych rodów, prawie w nich nie ma. Tym sposobem herbarz taki mógł dogadzać próżności niektórych rodzin, o których głównie pisał, ale przestawał być poważną pracą naukową, z którejby i badacz przeszłości naszej mógł korzystać.

Gdy dzisiaj mamy już tyle poważnych wydawnictw, jako to: kodeksów dyplomatycznych, zapisek sądowych i wywodów szlachectwa, będących nieprzebranym skarbem heraldycznym, rzucającym nowe światło na dzieje szlachty i jej herby, zdawało mi się na czasie, braki naszych dawnych herbarzów wypełnić, przystępując do wydania nowego, wyłącznie na aktach urzędowych opartego, a tem samem obejmującego wiadomości pewne o szlachcie polskiej, dokładne niektórych domów rodowody i daty piastowanych przez nią urzędów.