Strona:PL Boy - Antologia literatury francuskiej.djvu/294

na czem obie strony zyskałyby tylko. Ponieważ jednak zawsze niemal jesteśmy skazani, w rzeczy tak zasadniczej, na działanie na ślepo oraz na szanse przypadku, jak począć, aby, odpowiednio do potrzeby, trafnie się posłużyć zuchwalstwem lub oględnością? Fizjognomja, a nawet reputacja, bywają w tej mierze tak złudne, iż niekiedy rozwijamy największe attencje wobec kobiety która najmniej sobie tego życzy, uciekamy się zaś do zuchwalstwa z inną, którą to serdecznie oburzy. Ponieważ tedy codziennem niemal zjawiskiem jest, iż pudłuje się zapomocą środka, który, w innym wypadku, zapewnił zwycięstwo, uważam, co do mnie, za niezmiernie ważne, aby zmieniać sposoby zależnie od okoliczności.
 Celja. Ależ ten, o którym mowa, jest wprost ohydny! I, równocześnie, jest on dowodem tak upokarzającego lekceważenia, iż wydaje mi się niemożebnem, aby mógł skłonić jakąbądź kobietę.
 Książę. Mówiąc serjo, dzielę w zupełności pani zdanie; jest jednak pewna rzecz, która mnie pod tym względem trzyma nieco w zawieszeniu. O ile niema kobiety, któraby nie mówiła o takiej przemocy podobnie jak pani, niema równocześnie mężczyzny (mam na myśli zwolenników tej metody), któryby nie twierdził, iż bardzo mu ona wychodziła na dobre. Z owej różnicy mniemań można wyciągnąć podwójny wniosek. Albo mężczyźni nie przyznają się, ile razy ten sposób deklaracji (o ile się nim posługiwali bez różnicy ze wszystkiemi) zawiódł ich, albo też, mimo że wszystkie kobiety zdają się go narówni potępiać, znajdują się widocznie między niemi takie, na które sposób ten działa skuteczniej niż powiadają, i zgoła może niżby pragnęły.
 Celja. Niżby pragnęły! Cóż za baśnie!
 Książę. Ależ tak, bez wątpienia; to fakt stwierdzony. Istnieją chwile, w których kobieta, choćby, zarówno z usposobienia jak z zasad, najmniej była skłonna