przeciwnika, nie posiada żadnych środków obrony, o ile on sam nie okaże się wspaniałomyślnym: a jak spodziewać się tego po mężczyźnie, skoro, o ile niekiedy świat chwali go za to iż posiada tę cnotę, nigdy go nie potępia za jej brak?
Nie zaprzeczysz chyba tym prawdom, które aż pospolitemi się stały przez swą oczywistość. Jeżeli, mimo to, patrzałeś na mnie, jak kieruję dowoli wypadkami i opinią, jak owych mężczyzn, tak niebezpiecznych, zmieniam w zabawkę swego zachcenia lub fantazji; jak odbieram jednym chęć, drugim zaś siłę szkodzenia mi; jeśli umiałam naprzemian, wedle swych zmiennych upodobań, to ściągać do swoich stóp, to odtrącać daleko od siebie
Tych tyranów, przygiętych do jarzma niewoli...
jeżeli, śród częstych odmian mych uczuć, dobra sława moja ostała się, mimo to, nietknięta; czyż nie należało ci stąd wywnioskować, iż, przyszedłszy na świat poto aby pomścić swoją płeć a ujarzmić twoją, umiałam snać stworzyć sobie nieznane przedemną środki?
Och! zachowaj swoje przestrogi i obawy dla tych szalonych kobiet, które same nazywają się „sercowemi“; których rozszalała wyobraźnia każe niemal przypuszczać, że natura umieściła ich zmysły w głowie; które — jakże nierozsądnie! — mieszają bezustanku Miłość i Kochanka, mniemając, w swem złudzeniu, iż ten właśnie, z którym szukały chwilowej rozkoszy, jest jej jedynym rozdawcą; i, pełne zabobonu, chowają dla kapłana ową cześć i wiarę, które winniśmy jedynie Bóstwu.
Lękaj się również o te, w których próżność bierze górę nad rozwagą i które nie umieją, w potrzebie, dać się porzucić.
Drżyj zwłaszcza o kobiety t. zw. uczuciowe, wiecznie zajęte w swej bezczynności, które miłość zagarnia tak łatwo i z taką potęgą. Czują potrzebę zaprzątać się nią jeszcze, nawet gdy minęła już chwila uży-
