efekt, który zamierzył. Efekt ten byłby nieraz dotkliwy i brutalny, gdyby go nie łagodziła zawsze miara i smak artysty.
Literaturę uprawiał Merimée nawpół jako rozrywkę; urzędowo był konserwatorem zabytków, archeologiem i historykiem. Bliskie stosunki łączyły go z dworem Napoleona III. Najcelniejsze jego utwory literackie, to Kronika z czasu Karola IX, Kolomba, Karmen (opowiadanie, z którego powstało libretto popularnej opery), oraz drobne nowele (Tamango, Wazon etruski, Mateo Falcone), wśród których przytoczone w całości Wzięcie reduty należy do najgłośniejszych i najlepiej może uwydatnia „metodę“ artystyczną Meriméego.
Godnem uwagi jest, iż Merimée był pierwszym, który przekładami swemi (Puszkin) i pracami krytycznemi zwrócił uwagę Francji na mocne i świeże walory rodzącej się literatury rosyjskiej.
Strona:PL Boy - Antologia literatury francuskiej.djvu/512
Ta strona została uwierzytelniona.
