Strona:PL Brete - Zwyciężony.pdf/45

 — Skoro się ożenisz, walizka twoja nie będzie podobna do śmietnika — śmiejąc się, odpowiedział Marek. — Dobranoc ci!
 Gdy już był na progu, odwrócił się i rzekł z wysiłkiem:
 — Ale skoro mowa o małżeństwie, muszę ci powiedzieć, że będziesz zapewne obecny na ślubie mojej kuzynki, która w tym czasie wychodzi zamąż.
 — Czy ta mała Zuzanna, którą tu widywałem dawniej?
 — Tak, panna de Jeuffroy.
 — Było to ładne dziecko. Czy wyrosła na piękną kobietę?
 — Zobaczysz ją pojutrze, przy podpisaniu kontraktu ślubnego. Powiem, aby cię zaprosili na ślub.
 — Doskonale! Przypatrzę się jak powinien wyglądać pan młody, a oprócz tego spotkam jakie postacie godne ołówka.
 Preymont, zmuszony cały dzień panować nad sobą, pragnął teraz spokoju i samotności. Wyszedł teraz na drogę i na łąki ciągnące się nad brzegiem Loary.
 Nieraz szukał tu zapomnienia i spokoju i dziś myślał, że widok pogodnej nocy wpłynie kojąco na jego rozdrażnione nerwy.
 — Kocham — powtarzał w duchu, — choć wiem, że sama myśl o tem okrywa mnie śmiesznością.
 Ogarnęły go gniew i zniechęcenie, których nawet duma zwalczyć nie mogła.