Strona:PL Bronisława Ostrowska - Bohaterski miś.djvu/069

---

 Całą zimę zatruwaliśmy życie generałowi.
 Czuliśmy, że miał już tego stanowczo dosyć. Chciał wyrwać się gdziekolwiek z tego „przeklętego miasta“. Miał wyruszać na front.
 Wiedzieliśmy, że oczekuje marszruty.
 Pewnego ranka niespodzianie odezwał się telefon:
 — Halo. Służę informacyami. Tak jest. Sztabowe. Świeżo nadeszły. Generał jedzie na front. Czy wie? Nie. Ma się rozumieć, że nie. Jeszcze nie wie. I nie ja mu to powiem. Dokąd? — W Kieleckie. Z rezerwami. Tak jest. Niezwłocznie. Bardzo mi miło. Halo. Dziękuję.
 Zapanowała radość.
 Więc generał pojedzie. I to na front, tak, że pewnie nie będzie mógł nic zabrać z sobą. Może w ten sposób ominie mię straszna perspektywa służenia owemu Miszce. Zostawi mię w domu.
 Niestety! Płonna nadzieja.
 Przyniesiono z piwnicy starą poczciwą skrzynię, przesłaną niegdyś państwu Niedźwiedzkim ze wsi z owocami. I w nią Griszka pod komendą generała zaczął pakować przeróżne zapasy. Znikały w niej jak zaczarowane pudełka konserw, tablice czekolady, wielka paka tytoniu i papierosów, butelki koniaku, torby z kawą i herbatą. Zmieścił się już cały sklep, a jeszcze nie była zapełniona.
 Patrzałem, zawieszony między rozpaczą a nadzieją. Zabiorą mnie, czy zapomną.