— Pewnie, że tak. Wam i nie z drogi nawet. Na Stanisławów jedziecie...
To słowo zelektryzowało Zosię.
— W Śtaniślawie ciocia. Zosia chce do cioci.
Zrozumieli.
— A jaka twoja ciocia dzieciątko? A jak się nazywa? — bada doktór.
Mała nie umie odpowiedzieć:
— Ciocia Mania.
Niczego wy się od niej nie dowiecie, doktorze — konkluduje siostra. — Jakiej mnie tam cioci Mani szukać? Do prijutu małą damy, tak i chwały Bożej przybędzie. Duszę zbawim niewinną.
Drżałem. Wiedziałem ja dobrze o tych prawosławnych w Polsce przytułkach. Jak żywa stanęła mi w oczach głowa o strączkowatych, długich włosach pod stosem zakąsek na przewróconym fotelu we Lwowie. Więc on jeszcze działa? Biedna Zosia!
Muszę przyznać, że myślałem więcej o niej niż o sobie. Całą tę noc spędziłem w niepokoju i rozpaczy.
Próżno jednak łamałem głowę nad obmyśleniem ratunku powrotem do swoich. Nie! nie widziałem rady.
Nazajutrz rano wyruszyliśmy z siestricą.
Wysilałem się, jak mogłem, na raźną i wesołą minę, aby
