Ta strona została przepisana.
Dzień Nowego Roku w Asolo w Trewizańskiem. Wielka, nizka, przewiewna izba. Młoda dziewczyna, z przędzalni jedwabiu.
PIPPA (wstając z łóżka:) Dzień!
Nad nocy krawędzie
W coraz to szybszym wytryska już pędzie
Niepokalane złoto, nad puharu
Chmurnego brzegi wytryska, gdzie żaru
Potęgę więził nieprzebyty cień!
Przed chwilą jeszcze ani kropla piany
Nie wystąpiła nad kielich, ulany
Z wschodnich obłoków, a teraz z tych tchnień
Przepromienistych kipiącej powodzi
Niezwyciężone, kraśne słońce wschodzi
I, skacząc naprzód, z ogniem, wrzącym w łonie,
Rozlewa fale złota, w których świat nasz tonie.
*
Jeśli z skarbnicy mych godzin choć źdźbło,
Choć jedno ziarnko zmarnuję, jeżeli,
