Strona:PL Browning - Pippa.djvu/31

 Kiedym mu rzekła, ze paki czekają
 Jeszcze na stempel.
SEBALD.  Tak, on już nie żyje,
 Aby cię pieścić w mych oczach...
OTTIMA. Więc ty mnie
 Popieść! Któż za to odbierze ci życie,
 O mój Sebaldzie!
SEBALD. Posłuchaj, Ottimo!
 Jednego strzedz się trzeba. Niezbyt wiele
 Robić zachodów — to znaczy, nie więcej
 Dziś okazywać ciepła i umizgów,
 Niżeli wczoraj i że, luba moja,
 Całkiem zbyteczne są nowe dowody,
 Iż cię miłuję, miłuję wbrew Luce
 I wbrew wszystkiemu, co go dziś spotkało!
 Dowód to pewny, że wciąż mamy w myśli
 Siwego zrzędę i jego wyrzuty.
 Trzeba się także, luba, i posprzeczać,
 Że niby jeszcze możem stracić siebie,
 Żeśmy do siebie nie przykuci? Prawda?
OTTIMA. Luby!
SEBALD.  Na wieki nie związani... Powiedz;
 Że, obrażony przezeń, za obelgę