Strona:PL Browning - Pippa.djvu/33

SEBALD.  Precz! Odejdź
 Z temi rękami — — to wieczór upalny — —
 Precz!... czy to rano?...
OTTIMA.  Jedno trzeba zrobić — —
 Wiesz, co — — dopomódz mi go wynieść!... Noc tę
 Możemy przespać gdzieś w tym pustym domu.

SEBALD. A cóż się stanie, gdy go zostawimy
 Tak, jak tu leży? Aż go aniołowie
 Zabiorą sobie!... Niech leży! Zobaczysz,
 Teraz już z twarzą leży obróconą.

OTTIMA. Ta ciemna szyba będzie mi zwierciadłem — —
 Trzy, cztery — cztery siwe włosy! Takaż
 Ma dziś otoczyć fala moją szyję?
 Nie — taka!
SEBALD.  Białąbym twą szyję oddał
 I te ramiona lśniste i te piersi,
 Byle się było to nie stało!... Zabić!...
 Zabić, Ottimo, świat — — niech Luka żyje!
 Niechaj ożyje, choćby cię miał znowu
 Wstrętną opluwać czułością, udawać
 Znowu zdziwienie, żem wrócił na wieczór,
 Jakkolwiek całym spędził tutaj ranek, —
 Choćby mi kazał pójść precz z tego domu,
 Chciałbym — —