W krzyk nieśmiertelny, źródłem z niebios zdroja
W grzmot surmy wieków — pierwszy i ostatni —
Zaparcia siebie — i miłości bratniéj:
Bądź wola Twoja!
A pod twe stopy przypadły straszydeł
Tłumy olśnione blaskiem twego serca,
I w cieniu twoich promienistych skrzydeł
Twą nieśmiertelność wył dni twych morderca —
I dusze mniejsze jako gwiazd tysiące
Zlały się w tobie po nocnéj ciemności,
Spadły łańcuchy — podniosłaś ramiona,
A lud twój idąc ku Bogu w miłości
Wołał: o błogosławiona! błogosławiona!..
Palmo pokoju zwiędła na mogile,
Gdzie ciernie z róż pozostały,
O palmo! nie dla ciebie dzisiaj nasze chwile
Śmierci lub chwały!
Ty jasna, wielka jak anioł pokoju —
Wyrastaj kiedyś z gruzów co zostawią wieki:
Gdy w narodzie chwila boju
Wstanie! — lub zamknie powieki!
Wojno! przeklęta od matek!
O bądź nam błogosławiona!
Od zamków do nizkich chatek,
Chwyć świat w objęcie Samsona! —
Pod twym szumiącym sztandarem,
Zbiegną się niewoli ludy,
Upojone twym nektarem,
Błyskawiczne witać cudy!
- ↑ Z błędami i niedokładnie dawniéj drukowana. —
