Strona:PL C Dickens Wspólny przyjaciel.djvu/177

afiszami? Czy to pan Lightwood nie miał prawa wyznaczyć nagrody i czyż do mnie należy ganić to, co zrobił pan adwokat?
 — Tak, to z pewnością nie należy do was — zauważył Eugeniusz.
 — Ja też to sobie odrazu pomyślałem i skoro tylko przeczytałem na afiszu adres pana adwokata, przyszedłem tu, aby spełnić swój obowiązek.
 — Co myślisz o tem wszystkiem? — spytał Mortimer Eugeniusza, zniżając głos.
 — Myślę, że trzeba zaprowadzić tego człowieka do naszego inspektora policyjnego, tam nad rzekę,
 — Tak, to jest nawet konieczne, ale co myślisz o jego zeznaniach?
 — Myślę, że to jest wielki łotr, ale zeznania jego mogą być prawdziwe, mimo, że złożył je jedynie dla pozyskania premii.
 — Coprawda, szczerość nie patrzy mu z oczu.
 — O ile sobie przypominam, to i wspólnik jego nie wygląda też zbyt cnotliwie, zdaje się, że należą obaj do sfery społecznej rzezimieszków.
 Riderhood usiadł tymczasem przed ogniem, usiłując napróżno podsłuchać rozmowę przyjaciół.
 Nagle Eugeniusz rzekł:
 — Mówiłeś, panie Riderhood, że i Hexman ma córkę, czy podejrzewasz ją także o współudział w zbrodni?
 „Pracownik w pocie czoło” namyślał się chwilę, a doszedłszy widocznie do wniosku, że ob-