Strona:PL C Dickens Wspólny przyjaciel.djvu/289

 — Dlaczegóż to zrobił?
 — Powiedziałem o mojej siostrze coś, co mu się nie podobało.
 — Więc on zna twoją siostrę? — spytał niezwykle żywo Bradley.
 — Wtedy nie znał jej jeszcze.
 — A teraz?
 — Teraz zna ją — odparł Karol powoli, ważąc coś w myśli.
 — Jestem pewny, że szedł teraz do niej — zauważył nauczyciel.
 — O nie, to niemożliwe, nie zna jej tak dobrze, aby miał u niej bywać. Gdybym go na tem złapał...
 Milczeli jakiś czas, idąc szybko obok siebie,
 — Jak się nazywa ten dżentlmen?
 — Eugeniusz Wrayburne — odparł Karol. — Przyszedł do nas pierwszy raz z drugim adwokatem, wcale nie w swojej sprawie, bo on nie ma żadnych spraw. Było to wtedy, gdy mój ojciec znalazł trupa Harmona. Wtedy właśnie zobaczył moją siostrę.
 — Czy widywał ją i potem?
 — Tak, widział ją jeszcze w dniu śmierci mego ojca. On pierwszy powiedział jej o tem razem z panną Abbey, właścicielką gospody „pod sześciu tragarzami“.
 — A czy i potem widywał ją?
 — Nie, sądzę, że nie; Liza by go nie przyjęła.
 Bradley Headstone puścił ramię swego ucznia, które ściskał mocno w czasie powyższej rozmowy.