Strona:PL C Dickens Wspólny przyjaciel.djvu/340

dłem tutaj w zamiarze pomówienia z tobą o pewnym wielbicielu panny Georgiany. Daję ci słowo, że tak było.
 — Wiem, co warte twoje słowo — odparła znacząco Sofronia.
 — Wiesz także zapewne, kogo mam na myśli?
 — Fledgeby? — rzekła Sotronia.
 — Właśnie on. Opowiedz, proszę, o nim Georgianie.
 — Nie chcę, nie chcę wcale o nim słyszeć — wołała miss Podsnap, zatykając sobie uszy.
 Ale Sofronia zmusiła ją, śmiejąc się, do opuszczenia rąk i wysłuchania tego, co jej chciała powiedzieć.
 — Słuchaj, najmilsze ptaszątko — mówiła jej. — Pan Fledgeby jest to kawaler młody, bogaty, z bardzo dobrej rodziny. Otóż pan Fledgeby, który jest także dawnym znajomym Alfreda i Sofronii, zobaczył pewnego dnia w ich loży, w teatrze, pewną młodą panienkę, której imię...
 — To nie ja — Protestowała miss Podsnap — to nie mnie on zobaczył. — Właśnie, że ciebie, aniołku — objaśniła ją Sofronia, biorąc ją pieszczotliwie za obie ręce i rozkładając je, to składając. — Zobaczył w naszej loży Georgianę Podsnap i powiedział Alfredowi...
 — Nie cierpię go za to — zawołała gwałtownie Georgiana.
 — Za, co dziecko? Nie wiesz przecie, co powiedział Alfredowi.
 — Wszystko jedno i tak go nie cierpię.