Strona:PL C Dickens Wspólny przyjaciel.djvu/446

 — A może pan chce coś zastawić?
 — Także nie.
 — Prawda, że nie wygląda pan na człowieka, któryby się musiał fantować, ale gdyby pan kiedy potrzebował, może się pan tu zwrócić.
 — Wiem o tem, — odparł nieznajomy, — byłem już tu kiedyś.
 — I zastawił pan co?
 — Nie.
 — Ja też nie przypominam sobie pana.
 — Bo mię pani nie widziała. Była to noc, a ja stałem pod drzwiami, czekając na kolegę, który rozmawiał z pani ojcem.
 — Dawno to było?
 — O! kawał już czasu. Wracałem wtedy właśnie z ostatniej mej podróży.
 — Więc pan nie był na morzu w ostatnich czasach?
 — Chorowałem dość długo, a później pracowałem na miejscu.
 — A więc to dlatego masz pan ręce tak wypoczęte.
 — Pani, jak widzę, obdarzona jest zmysłem spostrzegawczym.
 Obrzucił ją bystrem spojrzeniem, które zmięszało pannę Riderhood. — Była w tym człowieku jakaś siła utajona, która dodawała mu pewności siebie, a przytem Placencya zauważyła teraz dopiero, że jest doskonale uzbrojony. U pasa wisiał mu duży nóż z rękojeścią, ukryty w pochwie skórzanej, na szyi miał gwizdawkę, a z kieszeni wyglądała mu głowica ciężkiego boksera. Stał przed ogniem