Strona:PL C Dickens Wspólny przyjaciel.djvu/548

 — Co to był za przedmiot? — ryknął ze wściekłością Wenus.
 — Była to pompa, — wykrztusił wreszcie Silas. — Górny koniec tej rury, zamknięty był przykrywką, którą odjąłem, a wtedy znalazłem w niej coś, pewien przedmiot, niezbyt zresztą ciężki.
 — Papiery? — spytał Wenus.
 — Tak, tym razem, wymowna twarz twoja, mówi to samo, co twój głos. Były to istotnie papiery zamknięte w płaskiej skrzyneczce. Skrzyneczka obwiązana była szpagatem i opieczętowana, a na wierzchu miała naklejoną opaskę z papieru, z napisem:
 „Tu złożony jest mój testament, aż do nowe go rozporządzenia“. John Harmon.
 — Należy go otworzyć — rzekł Wenus.
 — Tak też i ja myślałem — odparł Silas.
 To też zerwałem pieczęcie i otworzyłem skrzynkę.
 — Bezemnie? — spytał z oburzeniem Wenus.
 — Bez ciebie, najlepszy z przyjaciół — rzekł pieszczotliwie Silas Wegg — ale to jedynie dla tego, aby ci zrobić niespodziankę. Testament brzmiał, jak następuje:
 „Zważywszy, że niżej podpisany nie miał nigdy przyjaciół i że rodzina jego zawsze z nim źle postępowała, ja John Harmon, zapisuję najmniejszy ze swych pagórków Nikodemowi Boffen, resztę zaś, to jest całe moje mienie, zapisuję koronie”.
 — Ale może ten testament napisany został wcześniej, trzeba porównać daty,
 — Zrobiłem to już bracie, a nie kosztowało mnie to drożej nad jednego szylinga. Pokazano