Strona:PL C Dickens Wspólny przyjaciel.djvu/599

drwi sobie z was, naśmiewa się, wynosi się nad was. Oni obaj są tacy. Wyśmieją się z waszej supliki, spisanej w tym liście i zapalą sobie nią papierosy.
 — Co to, to nie, — zaprzeczył gniewnie Riderhood.
 — To nie ulega najmniejszej wątpliwości, ale spytam was jeszcze, czy nie znaliście Gaffera Hexham i czy nie wiecie, gdzie jest teraz jego córka?
 Riderhood nie miał o tem najmniejszego pojęcia, mimo, że znał dobrze Lizę.
 — A jego czy znacie? — spytał nagle Bradley.
 — Jego? to niby kogo? — odparł Riderhood, zdejmując kapelusz i skrobiąc się w głowę.
 — No! tamtego drugiego adwokata, czy tak ci jest miło powtarzać jego przeklęte imię, że się o nie dopytujesz?
 — A! to już niby wiem — rzekł Riderhood, który istotnie zaczynał wiedzieć coraz więcej. Dość było przecie spojrzeć na nienawistny wyraz, jaki przybierała twarz Bradleya ilekroć była mowa o jego rywalu.
 — Czy widziałeś... ich kiedy razem? — spytał Bradley drżącemi usty.
 Rog Riderhood miał już teraz w ręku całą nić przewodnią tej historyi.
 — Widziałem, rozumie się, on był u niej w dniu, gdy znaleziono w rzece zwłoki jej ojca, i...
 — I co? — spytał z zapartym tchem Bradley. — Czy postępował z nią bezczelnie, impertynencko, jak z innymi?
 — O! to znowu nie. Bardzo był z nią przy-