Strona:PL C Dickens Wspólny przyjaciel.djvu/62

ła się cała w uśmiechu. — A czy chłopiec kupił jedną tylko balladę?
 — Nie panie, kupił ich kilka, a że chciał zrobić dobry wybór, śpiewałem ich kilka, przypominam sobie teraz wybornie, a pan, panie Boffen, stałeś w tem miejscu, co teraz, a tylko odwrócony od nas plecami. Niema cienia wątpliwości, że to pan byłeś, z pewnością, obróć się pan plecami, to były pańskie plecy.
 — A cóż ja robiłem przez ten czas, panie Silas?
 — Patrzyłeś pan na przechodniów.
 — O nie, wcale nie, ja słuchałem pańskich piosenek.
 — Doprawdy? — zauważył skromnie straganiarz.
 — Ależ tak, i pomyślałem sobie, ten człowiek z nogą drewnianą jest literatem.
 — Niezupełnie,
 — Jakto niezupełnie. Umiałeś pan przecie odczytać wszystkie piosenki. Dość panu było nałożyć okulary, aby je odczytać. Powiedziałem sobie: Ten człowiek potrafi odczytać każdą wydrukowaną książkę.
 — Tak, istotnie, — potwierdził Silas, — zdaje mi się, że żadna książka wydrukowana po angielsku niema dla mnie tajemnic.
 — I tak odrazu możesz pan ją przeczytać?
 — Odrazu.
 — Domyślałem się tego. Pan jesteś właśnie człowiekiem, jakiego potrzebuję.
 — A więc, pan chcesz mi coś zapropono-