Strona:PL C Dickens Wspólny przyjaciel.djvu/788

 — Dostałem go — odparł wymijająco Fledgeby.
 — Pan bywasz często u tego izraelity? — zagadnęła Jenny.
 — Tak, dosyć często.
 — I to zawsze z powodu przyjaciół, za którymi się pan wstawiasz? — mówiła dalej miss Wren, pochylając się nad lalką, którą stroiła.
 — Tak właśnie.
 — Słowem, czepiasz się go pan, jak smoła.
 — Jak smoła? tak prawie.
 — Powiedz mi pan — rzekła nagle Jenny — czy pan służysz w wojsku?
 — Nie — odparł Fledgeby, któremu jednak pochlebiło to przypuszczenie.
 — To może w marynarce?
 — Właściwie... nie...
 Obie te odpowiedzi wypadły w sposób, z którego można było wnioskować, że, nie należąc bezpośrednio do wojska, ani do marynarki, Fledgeby czuje się wszakże związany z obu temi korporacyami.
 — W takim razie czemże pan jesteś?
 — Jestem dżentlmenem.
 — Taak? — zawołała ze znaczącym uśmieszkiem modniarka lalek — w takim razie rozumiem już teraz, dlaczego pan masz tyle wolnego czasu. Jaki z pana dobry, jaki ujmujący dżentlmen! taki przytem bezinteresowny w zachodach o swych przyjaciół.
 Fledgeby zrozumiał, że rozmowa wkracza na runt niebezpieczny i zmienił natychmiast temat.