Strona:PL C Dickens Wspólny przyjaciel.djvu/790

zbędna i doskonałe ci zrobi — mówiła Jenny, do swej klientki lalki.
 — Powiadam pani, że pani na tem zyska — trwał przy swojem Fledgeby — coby pani szkodziło naprzykład, dostawać towary po niższej cenie, a może i zupełnie darmo, u firmy Pubsey i spółka.
 — Ho! ho! panie Małooczek, — myślała Jenny (był to przydomek, który nadała Fledgebyemu), masz więc nielada wpływ u tej firmy.
 — Darmo nawet mogłabyś je pani mieć, zupełnie darmo, to przecie nie do pogardzenia.
 — Ja nie pogardzam nigdy pieniędzmi, które mogę oszczędzić — odparła mała robotnica.
 — O! teraz mówi pani, jak osoba rozsądna, która nie buja w obłokach. Pozwolę też sobie zadać pani, panno Jenny małe pytanie. Znałaś pani zbyt dobrze tego żyda, by nie dowiedzieć się w końcu, co on wart.
 — Tak, nie jesteśmy już dziś wcale, ale to wcale przyjaciółmi.
 — A więc pomoże mi pani, do udaremnienia jego szalbierczych intryg?
 — I jakże to dokażemy tego?
 — Widzę teraz, że się porozumiemy, powiem też pani w niewinności serca.
 — Jaak? — spytała przeciągle modniarka lalek.
 — W niewinności serca — powtórzył trochę mniej pewnie Czar.
 — Ach taak!
 — Otóż chcę powiedzieć pani, że ten żyd